Daleko jeszcze masz do Tipperary
Od okopów, fortów, gniazd,
Jakże z Tobruku trafisz do swej Mary,
Do jej oczu – jak do gwiazd.
Żegnaj poczciwa wyspo,
Żegnajcie stare wsie,
Choć o tysiące mil jest Tipperary –
Zawsze obok serce twe.
Daleko bracie, masz do Tipperary,
A my? A nam? – pomyśl Tom...
Jakie zasieki, rowy i bariery,
Grodzą cichy, złoty dom.
Żegnaj, droga Warszawo,
Żegnajcie stare wsie,
Ze śpiewem bratniej piosnki „Tipperary”,
Ślę wam co dzień serce swe.
Lecz wiemy wszyscy, chłopcze z Tipperary,
Patrząc co dzień śmierci w twarz,
Że z hukiem bomb i z salwą tyraliery,
Co dzień bliżej dom jest nasz.
Bliżej – żegnane miasta,
Ogrody, łąki, wsie,
Każdy ma bliżej swoje Tipperary,
Co dzień bliżej – serce swe.[1]