Zgłoszenie do artykułu: Za górami

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Za górami

Małgorzatka

Autor słów:

nieznany

Autor muzyki:

nieznany

Melodia:

ludowa

Data powstania:

Utwór pochodzi z XVI w.

Informacje

Zachodniogalicyjska piosenka ludowa[1].

Pieśń żaków krakowskich z XVI w. Później przeszła do wojska i do ludu. Bardzo popularna w Legionach Polskich[2].

Małgorzatka, którą zachwycił się Julian Tuwim, a jeszcze wcześniej Leon Schiller, włączając utwór do swego Kramu z piosenkami, ma liczne wersje melodyczne i tekstowe. Z pochodzenia Małgorzatka jest dawną piosenką żakowską, prawdopodobnie napisaną przez wesołych krakowskich żaków dla nie mniej wesołej i autentycznie istniejącej karczmareczki[3].

W różnych wiekach Małgorzatka „tańcuje” z różnymi personami. Są to husarze, żołnierze, ułani, górale. W dramatycznej melorecytacji Tuwima (Z wierszy o Małgorzatce) tańczy tu ona z Cyganami! Panowie szlachta i lud pospołu chętnie wyśpiewywali Małgorzatkę na głosy, szczególnie w męskim gronie, jako że dla niewiast piosenka ta była nie zawsze obyczajna[3].

Bibliografia