Kossela, Jerzy

Zgłoszenie do artykułu: Kossela, Jerzy

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Kossela, Jerzy

Data urodzenia:

15 lipca 1942

Miejsce urodzenia:

Częstochowa

Data śmierci:

7 stycznia 2017

Miejsce śmierci:

Gdynia

Informacje

Gitarzysta, kompozytor, autor tekstów, także wokalista. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Gdyni. Studiował elektronikę i architekturę na Politechnice Gdańskiej. Muzyczny samouk. W 1960 r. pracował jako instruktor muzyczny w gdyńskim Domu Kultury. W 1961 r. utworzył swój pierwszy, amatorski zespół wokalno-instrumentalny Elektron (debiutancki skład: Bernard Dornowski – voc., Jerzy Kossela – g., lider, Marek Szczepkowski – voc., Henryk Zomerski – bg.). W tym samym roku został gitarzystą i kierownikiem muzycznym Niebiesko-Czarnych. W latach 1962–1964 odbywał służbę wojskową, w czasie której nadal współpracował z Niebiesko-Czarnymi (nagrania radiowe, płytowe oraz występ na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’63) oraz z Centralnym Zespołem Artystycznym Wojska Polskiego.

Okres 1963-1964 to lata przygotowań do stworzenia nowej formacji. Współpracując z Henrykiem Zomerskim, założył zespół Pięciolinie, który miał na celu wyłonić muzyków do nowej grupy o niewiadomej jeszcze wtedy nazwie. W styczniu 1965 r. grupa przekształciła się w Czerwone Gitary. Nagrał z nimi debiutancki LP Czerwone Gitary: To właśnie my, wydany w 1966 roku przez Pronit (reedycja to LP Muza 1985CD Muza 1993). Był jej liderem i kierownikiem muzycznym do grudnia 1966 r.

Po odejściu z Czerwonych Gitar w kwietniu 1967 r. współpracował na estradzie z zespołami BizonyTajfuny. Prowadził własne studio nagraniowe, był instruktorem zespołu harcerskiego Takty (1967–1968). W 1969 r. utworzył własny zespół Perpetuum Mobile, z którym dokonał nagrań archiwalnych w Rozgłośni Poznańskiej Polskiego Radia. Od 1971 do 1976 r. występował samodzielnie z własnymi recitalami lub w duecie z żoną Janiną Kras. W latach 1976–1991 był prezenterem dyskotekowym, a w latach 1998–2000 okazjonalnie współpracował z Czerwonymi Gitarami. Ostatni koncert z Czerwonymi Gitarami zagrał 21 listopada 2016 r. w Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku.

W 2011 r. został odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego orderem Gloria Artis. Był też laureatem Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury[1][2].

Bibliografia

1. 

Wolański, Ryszard

2. 

http://muzyka.onet.pl
Portal informacyjny Onet [odczyt: 07.01.2017].