Pokoik na Hożej

Zgłoszenie do artykułu: Pokoik na Hożej

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Pokoik na Hożej

Autor słów:

Oldlen

Autor muzyki:

Dan, Władysław

Wykonania poza albumami:

Zimińska-Sygietyńska, Mira

Informacje

Takich piosenek z adresem było mnóstwo, np. Mam chłopczyka na Kopernika. Można z nich ułożyć plan ulic przedwojennej Warszawy. Sukces Pokoiku na Hożej TuwimDan zawdzięczają przede wszystkim jednak znakomitej wykonawczyni tej piosenki – Mirze Zimińskiej, która uczyniła z niej coś więcej niż banalny przebój kabaretowy. Mira Zimińska, uchodząca wśród gwiazd kabaretu za niezrównaną interpretatorkę utworów rodzajowych, komicznych itp. błysnęła tu talentem liryczno–dramatycznym[2].

Bibliografia

1. 

Dan Władysław, Oldlen, Pokoik na Hożej, Warszawa, Ignacy Rzepecki, 1933, s. 2, 3.

2. 

Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 346, 347.
W pierwszym wersie pierwszej zwrotki występuje nieznaczna różnica z prezentowanym tekstem: Brylantowe i mroźne.