Długoszowski, Bolesław Ignacy Florian

Zgłoszenie do artykułu: Długoszowski, Bolesław Ignacy Florian

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Długoszowski, Bolesław Ignacy Florian

Pseudonim:

Wieniawa

Data urodzenia:

1881

Miejsce urodzenia:

Maksymówka

Data śmierci:

1942

Informacje

Ukończył medycynę na Uniwersytecie Lwowskim. Studiował także na Akademii Sztuk Pięknych w Paryżu. Próbował swoich sił także jako poeta. Służył Ojczyźnie jako żołnierz I Kompanii Kadrowej, a później w kawalerii Beliny. Od XII 1914 r. był dowódcą 1 plutonu 1 szwadronu, a następnie szwadronu i dywizjonu, tuż przed likwidacją Legionów – 1 pułku ułanów. Piastował stanowisko adiutanta Komendanta Józefa Piłsudskiego. Po kryzysie przysięgowym w armii austriackiej został emisariuszem POW na Ukrainie, a w okresie 1918–1922 był adiutantem Naczelnego Wodza. Uzyskał stopień ppłk z dniem 1 VI 1919 r. Ukończył Wyższą Szkołę Wojenną. W latach 1926–1928 dowodził 1 Pułkiem Szwoleżerów, a od 1932 r. przejął stanowisko generała brygady. Był dowódcą 2 Dywizji Kawalerii. Od 1938 r. pracował jako ambasador w Rzymie (do 1940). Po odmowie przyjęcia go do wojska wyjechał do USA i został mianowany ambasadorem na Kubie. W przeddzień wyjazdu do Hawany popełnił jednak samobójstwo[1].

Bibliografia