Jastrzębiec-Rudnicki, Walery

Zgłoszenie do artykułu: Jastrzębiec-Rudnicki, Walery

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Jastrzębiec-Rudnicki, Walery

Data urodzenia:

27 września 1888

Miejsce urodzenia:

Kijów

Data śmierci:

3 czerwca 1962

Miejsce śmierci:

Warszawa

Informacje

Autor tekstów. Studiował prawo na uniwersytecie w Kijowie; był absolwentem studiów aktorskich. Rozpoczął działalność artystyczną w 1916 r. w kijowskim teatrze Studija. Występował ponadto w Młodym Teatrze Polskim. Po wojnie polsko-bolszewickiej przybył do Warszawy. Grał krótko w zespole YMCA, a 4 stycznia 1922 r. otworzył własny kabaret „Stańczyk”, który prowadził przez trzy lata. Występował ponadto w „Qui pro Quo”. Kierował teatrami: przez dwa sezony Teatrem Praskim, następnie „Olimpią” (lata 1925–1926), „Bagatelą” (1927 r.) i łódzkim „Gongiem” (1929 r.). Występował również jako aktor w Teatrze Kameralnym w Warszawie. Cieszył się opinią energicznego, pełnego pomysłów i inicjatywy kierownika i reżysera, niestrudzonego organizatora życia artystycznego. Napisał szereg tekstów piosenek (w tym tak znane jak Szczęście trzeba rwać jak świeże wiśnie, Hanko, Skrwawione serce)[1].

Bibliografia