Kabaret DNO powstał w czerwcu 1996 r. w Dąbrowie Górniczej. Założony i cały czas prowadzony przez Jarosława Cybę. DNO jest od początku jedyny w swoim rodzaju i mocno wyróżniający się na tle innych form kabaretowych. To właśnie przez nietypowe podejście do rekwizytów i gadżetów obecnych na scenie DNO stał się synonimem najbardziej „gadżeciarskiego” kabaretu w Polsce. Nazwa kabaretu to skrót – jak twierdzą jego twórcy – zaczerpnięty od pierwszych liter słów: Dynamiczni, Nieprzewidywalni i Oryginalni. Kolejność tych słów jednak nie jest przypadkowa. Od samego początku DNO zaskakiwało swoim nietuzinkowym podejściem do sztuki kabaretowej i teatralnej. W programie nawiązują do kultury, sztuki, muzyki, sytuacji społecznych, historii ale… nigdy do polityki. Wyjątkiem był jeden numer, który został stworzony dla „sprawdzenia” rekwizytu.

DNO to jedyny kabaret uprawiający zawodowo „recykling artystyczny”.

Jest laureatem wielu nagród. Zdobył między innymi:

• Nagrodę Publiczności na Mazurskim Lecie Kabaretowym „Mulatka” w Ełku
• Złote Koryto Kabaretów, Złote Koryto Tajnego Jurora oraz Nagrodę Publiczności na Rybnickiej Jesieni Kabaretowej „Ryjek” w Rybniku
• Nagrodę Publiczności na Przeglądzie Kabaretów PAKA w Krakowie
• Nagrodę „Największy Świr” w kategorii „Najbardziej absurdalny kabaret” w plebiscycie Świry Roku 2003 w Katowicach

Kabaret DNO z powodzeniem występował w wielu produkcjach telewizyjnych, np. Festiwal Kabaretów w Opolu, Kabaretowy Klub Dwójki, Kabaretowe wakacje z duchami, Lidzbarskie Wieczory humoru i Satyry, TOP Trendy, Kabaret na żywo i wiele innych^[1].

„Kabaret powstał w Technikum Elektronicznym w Sosnowcu. Aula w naszej szkole była ogromna, więc bardzo nas ciągnęło, żeby wykorzystać ją w artystycznych celach. Mieliśmy duże poczucie humoru, a z nauką nie szło nam najlepiej, więc założyliśmy z kolegami kółko kabaretowe. Na studiach postanowiliśmy kontynuować nasze poczynania kabaretowe. Nazwę wymyśliliśmy zupełnie bez zastanowienia, oddawała idealnie nasz ówczesny stosunek do kabaretu. Niekomercyjność tej nazwy wynikała poniekąd z młodzieńczego buntu i ze świadomości naszej totalnej amatorszczyzny. Najważniejsza dla nas była dobra zabawa. Baliśmy się negatywnej reakcji widowni, więc nazwa była rodzajem asekuracji – było dno, bo miało być dno i już. W 1996 r. pojechaliśmy na nasz pierwszy poważny konkurs, na »Mulatkę« do Ełku i tak zaczęła się nasza prawdziwa przygoda z kabaretem” – mówi lider zespołu Jarosław Cyba^[2].