Kawecka, Wiktoria

Zgłoszenie do artykułu: Kawecka, Wiktoria

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Kawecka, Wiktoria

Data urodzenia:

3 marca 1875

Data śmierci:

22 stycznia 1929

Miejsce śmierci:

Warszawa

Informacje

Śpiewaczka. Karierę rozpoczęła w 1893 r. Od 1901 r. występowała w teatrze operetkowym „Nowości” w Warszawie, często wyjeżdżała do Rosji na tournée, w końcu przeniosła się na stałe do teatru „Cristal Palace” w Petersburgu. W Rosji odnosiła wielkie sukcesy; poza Petersburgiem śpiewała najczęściej w Moskwie, ponadto w Kijowie, Odessie, Charkowie.

W okresie największego powodzenia dokonała nagrań płytowych dla „Syreny Record” w repertuarze operetkowym. Gościnnie śpiewała w Warszawie, m.in. w Filharmonii i Teatrze Wielkim. W 1913 r. wystąpiła także w Londynie. Po I wojnie światowej powróciła do Polski; zaczęła ponownie występować w teatrze „Nowości”. W 1923 r. śpiewała w operze w Bukareszcie, w latach 1924–1925 w Teatrze Wielkim w Wilnie, natomiast od 1926 r. w Teatrze Niewiarowskiej w Warszawie. Koncertowała w wielu miastach, także za granicą (Nicea, Ryga).

Była niezwykle popularną artystką operetkową, dysponowała pięknym sopranowym głosem dobrej szkoły, zdolnościami aktorskimi, grała na fortepianie, słynęła także z umiejętności artystycznego gwizdania. Nazywana była „słowikiem warszawskim”[1].

Bibliografia