Nazwisko: |
Orliński, Zbigniew |
Pseudonim: |
Sławian |
Data urodzenia: |
2 stycznia 1921 |
Miejsce urodzenia: |
Przemyśl |
Ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu. Wiersze pisał już w szkole średniej. W 1939 r. walczył na froncie jako żołnierz Oddziału Rozpoznawczego „Ryś”, który wchodził w skład 38 Dywizji Piechoty Armii „Karpaty”. Ranny w bitwie pod Lwowem, dostał się do niemieckiej niewoli. Z obozu jeńców zbiegł i wrócił do Przemyśla. Tu, razem z kolegami gimnazjalnymi, założył Samodzielną Tajną Organizację Studencką „STOS”, z której wyłonił się później oddział dywersyjny ziemi przemyskiej „Żuawi Śmierci” pod jego dowództwem. Podjął także współpracę z podziemnymi pismami. Wiersze drukował w „Odwecie” i w „Placówce”, redagowanej przez Stanisława Kostkę ps. „Dąbrowa”. Na Lubelszczyźnie publikował swoje poezje w „Echach leśnych” i „Powstańcu”. Jego piosenki weszły do zbiorku Pieśni oddziałów partyzanckich Zamojszczyzny. Do 1943 r. działał na terenie Rzeszowskiego i Krakowskiego. Następnie wyjechał do Warszawy, gdzie po przeszkoleniu na kursach „Kedywu” i „Wachlarza” wyruszył na Zamojszczyznę jako zastępca dowódcy plutonu w Kompanii Warszawskiej „Żegoty” – Tadeusza Sztumberk-Rychtera. Pełnił też funkcję dowódcy grupy minerskiej u „Zapory”, a w lutym 1944 r., jako oficer łącznikowy, został oddelegowany do sztabu 1 Ukraińskiej Dywizji Partyzanckiej dowodzonej przez płk. Piotra Werszyhorę, dla utrzymywania kontaktu pomiędzy dowództwem radzieckim a dowództwem akowskim. Po wyzwoleniu Lubelszczyzny wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego. Służbę odbywał w 1 Dywizji Lotnictwa przeprowadzając loty nad linią frontu i na tyły wroga na bombowcach nurkujących P-2. Za działalność partyzancką i wojskową otrzymał wiele wysokich odznaczeń polskich i zagranicznych, w tym Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari i francuski Grand Officier de la Croix du Mérité. Po zdemobilizowaniu osiadł w Krakowie. Ukończył Studium Ekonomiczno-Spółdzielcze i Wydział Ekonomiki Przemysłu SNS oraz prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jest członkiem Międzywojewódzkiego Klubu Pisarzy Ludowych w Lublinie. W 1966 r. jego poezje zamieszczono w antologii Wiersze proste jak życie, a w 1968 r. w antologii Wieś tworząca (tom III). Wspomnienia partyzanckie drukował w „Wojskowym Przeglądzie Historycznym” oraz w pracy zbiorowej Zamojszczyzna w okresie okupacji hitlerowskiej, wydanej przez „Pax” w 1968 r.