Prawdzic-Layman, Michał

Zgłoszenie do artykułu: Prawdzic-Layman, Michał

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Prawdzic-Layman, Michał

Data urodzenia:

22 kwietnia 1881

Miejsce urodzenia:

Jelizawietgrad

Data śmierci:

29 kwietnia 1959

Miejsce śmierci:

Szczecin

Informacje

Śpiewak. Studiował na Uniwersytecie w Kijowie, śpiewu uczył się u Wiktora Grąbczewskiego w Warszawie, Augusta Souvestre’a we Lwowie i u Jana Reszke w Paryżu.

Debiutował 11 października 1905 r. w Teatrze Miejskim we Lwowie w partii Parpignola w Cyganerii Giacomo Puccini’ego. Około 1911 r. wyjechał na studia wokalne do Mediolanu. Po powrocie zadebiutował z sukcesem 9 stycznia 1912 r. w Teatrze Wielkim w Warszawie jako Turiddu w Rycerskości wieśniaczej Pietro Mascagni’ego. Wkrótce wyjechał ponownie do Włoch, lecz już od jesieni tego samego roku otrzymał stały engagement w Teatrze Wielkim.

Do wybuchu I wojny światowej śpiewał czołowe partie tenorowe w operach: Demon Antona Rubinsteina (jako Sinodał), Sprzedanej narzeczonej Bedricha Smetany (Janek), Strasznym dworze Stanisława Moniuszki (Stefan), Rigolettcie Giuseppe Verdi’ego (Książę). Część ze swych kreacji scenicznych utrwalił wówczas na płytach „Syrena Grand Record”.

Podczas I wojny światowej był oficerem armii rosyjskiej. Od 1 grudnia 1918 r. występował ponownie w Teatrze Wielkim. Następnie, w latach 1920–1923, śpiewał w Teatrze Wielkim we Lwowie, Poznaniu i na kilku innych scenach, m.in. w Krakowie i w Volksoper we Wiedniu. W 1927 r. wyjechał na tournée zagraniczne, które objęło Francję, Włochy, Austrię i Czechosłowację. W latach 1929–1939 był profesorem śpiewu w Nicei.

Po II wojnie światowej pracował jako nauczyciel śpiewu w Toruniu, a następnie w Szczecinie[1].

Bibliografia