Wierzcholski, Sławomir

Zgłoszenie do artykułu: Wierzcholski, Sławomir

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Wierzcholski, Sławomir

Data urodzenia:

19 kwietnia 1958

Miejsce urodzenia:

Toruń

Informacje

Wokalista, gitarzysta i harmonijkarz, kompozytor i autor tekstów. Muzyczny samouk. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. W czasach licealnych występował jako gitarzysta w amatorskich zespołach bluesowych Torunia. W 1978 r. rozpoczął studia prawnicze. Przerwał je w 1980 r. w związku z wyjazdem do USA, gdzie przez kilka miesięcy jako wolny słuchacz uczęszczał na wykłady z historii jazzu na Indiana University w Bloomington. Potem przez rok przebywał w Chicago. Grywał w tamtejszych klubach bluesowych. Poznał osobiście sławy tej muzyki, m.in. Buddy’ego Guya, Juniora Wellsa i Charlesa Musselwhita.

Po powrocie do kraju założył zespół Nocna Zmiana Bluesa. Dokonał z nim nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i płytowych. Występował z nim na festiwalach bluesowych w kraju i za granicą. Po ukończeniu studiów prawniczych w 1984 r. poświęcił się wyłącznie muzyce. Był wykładowcą podczas warsztatów bluesowych. Zrealizował recitale telewizyjne z zespołem Nocna Zmiana Bluesa. Gościem jednego z nich (Ostatni Mohikanin Bluesa) był Louisiana Red. Jest bohaterem hasła w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 177 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego).

Jako prezenter i autor audycji poświęconych bluesowi, współpracował z Programem III i IV Polskiego Radia. Artykuły o bluesie publikował w „Non Stopie”, „Expressie Wieczornym” i „Jazz Forum”. Jest także tłumaczem bluesowej klasyki i autorem podręcznika (z kasetą magnetofonową) gry na harmonijce ustnej oraz kompozytorem muzyki do serialu dokumentalnego Babilon.pl. Jego karierze i zespołu Nocna Zmiana Bluesa poświęcona jest książka Jana SkaradzińskiegoMariusza Szalbierza pt. Chory na bluesa, wydana przez WAM w 2002 r.

Obecnie prowadzi autorską audycje Korzenie i owoce na antenie Programu 2 Polskiego Radia.

Laureat:

– nagrody Teleexpressu,

– nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego,

– I miejsca w kategorii instrumenty różne w ankiecie Jazz Top magazynu „Jazz Forum” (1993 r.),

– nagrody im. Majki Jurkowskiej Programu 3 Polskiego Radia (1994 r.),

– honorowy obywatele miasta i gminy Leśna oraz Rawy Mazowieckiej,

– W ankiecie „Blues Top 2015” został uznany najlepszym polskim harmonijkarzem[1], [2].

Bibliografia

1. 

Wolański, Ryszard

2. 

http://nocnazmianabluesa.com.pl/index.php/zespol
Oficjalna strona zespołu Nocna Zmiana Bluesa [odczyt: 25.07.2016].