Eile, Marian

Zgłoszenie do artykułu: Eile, Marian

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Eile, Marian

Data urodzenia:

1910

Data śmierci:

1984

Informacje

Dziennikarz, satyryk, malarz i scenograf. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Uczył się także malarstwa w pracowni Arnolda Szyfmana przy Teatrze Polskim. Od 1935 r. pracował jako dziennikarz i grafik w „Wiadomościach Literackich”, gdzie prowadził rubrykę „Konkursy pana Grypsa”, w której łączył rysunek i fotomontaż z inteligentną zabawą słowną opartą na skojarzeniach. W czasie wojny pracował jako scenograf w Teatrze Miniatur we Lwowie oraz jako robotnik drogowy w Radomiu. W latach 1945–1968 był redaktorem naczelnym „Przekroju”. Pod jego kierunkiem tygodnik stał się jednym z głównych kulturotwórczych mediów promujących kulturę i dobry gust w Polsce oraz w krajach bloku wschodniego. W proteście przeciw antysemickiej polityce wyjechał do Paryża w 1968 r. Pracował tam dla dziennika „France-Soir”, w którym codziennie zamieszczał satyryczny rysunek komentujący aktualne sprawy. W 1970 r. powrócił do kraju i rozpoczął współpracę z czasopismem „Szpilki”, w którym w latach 1972–1979 prowadził autorską rubrykę „Franciszek i inni”. Pracował również jako tłumacz z języka francuskiego i scenograf, zajmując się jednocześnie własną twórczością artystyczną i malarską[1].

Bibliografia

1. 

http://www.mocak.pl/
Strona internetowa Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie [odczyt: 17.09.2014].