Dyrygent, absolwent Akademii Muzycznej we Wrocławiu na Wydziale Teorii, Kompozycji i Dyrygentury. Edukację kontynuował w Weimarze i Wenecji. W latach 1969–80 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Wrocławskiej oraz szefem naczelnym i artystycznym Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach (1975–76), a także generalnym dyrektorem muzycznym Prezydenckiej Orkiestry Symfonicznej w Ankarze (1976–78). W latach 1979–90 był zastępcą dyrektora artystycznego i stałym dyrygentem Filharmonii Narodowej w Warszawie, prowadząc równolegle (w latach 1981–86) Orkiestrę Filharmonii Krakowskiej jako jej dyrektor artystyczny. Następnie zajmował stanowisko szefa artystycznego i I dyrygenta Polskiej Orkiestry Radiowej w Warszawie (1990–93). Tadeusz Strugała regularnie współpracuje z Praską Orkiestrą Symfoniczną FOK, a w latach 1994–2001 pełnił funkcję stałego gościnnego dyrygenta tej orkiestry. W swojej karierze dyrygował ponad 120 orkiestrami i występował w niemal całej Europie, a także w Australii, Stanach Zjednoczonych i Azji. Repertuar Tadeusza Strugały obejmuje dzieła kompozytorów klasycznych, romantycznych i współczesnych. Dyrygent ma na swoim koncie liczne prawykonania i pierwsze wykonania utworów polskiej muzyki współczesnej w kraju i za granicą oraz nagrania radiowe i płytowe.

W 1986 r. artysta został uhonorowany nagrodą Orfeusz za najlepsze wykonanie utworu polskiego na Międzynarodowym Festiwalu „Warszawska Jesień”, nagrodą Związku Kompozytorów Polskich (1991) za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa polskiej muzyki współczesnej.

Inne prestiżowe wyróżnienia artysty to m.in. Grand Prix du Disque F. Liszt (Budapeszt 1987), nominacja do tytułu Płyty roku magazynu „Gramophone” za premierowe nagranie Requiem – Missa pro defunctis Romana Maciejewskiego, Stern des Monats niemieckiego magazynu płytowego „Fono Forum” za nagrania utworów Xavera Scharwenki.

Za wybitne osiągnięcia na polu dyrygenckim i propagowanie muzyki polskiej za granicą otrzymał nagrody i odznaczenia Ministra Kultury i Sztuki, Ministra Spraw Zagranicznych, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta (2001). W 1996 r. Tadeusz Strugała został laureatem nagrody Kulturpreis Schlesien des Landes Niedersachsen, a w 1998 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Wieloletnia działalność artysty na rzecz propagowania muzyki polskiej w Czeskiej Republice została uhonorowana w 2002 r. Dyplomem Ministra Spraw Zagranicznych.

Poza działalnością koncertową Tadeusz Strugała zajmuje się także pracą pedagogiczną – przez ponad 20 lat był wykładowcą Akademii Muzycznej we Wrocławiu, prowadził klasy mistrzowskie w Hongkongu i Tokio, uczestniczył także w pracach jury międzynarodowych konkursów dyrygenckich.

Nazwisko artysty związane jest również z czołowymi polskimi festiwalami, które za jego dyrekcji osiągnęły artystyczny i organizacyjny rozkwit i zyskały międzynarodową renomę: Festiwal Chopinowski w Dusznikach (1975–1985), Festiwal Oratoryjno-Kantatowy „Wratislavia Cantans” (1968–1997) oraz Festiwal Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu^[1].