Ach! już się zbliża ta chwila rozstania,
Co może wiecznie mnie rozłączy z tobą;
Może ostatnie są te pożegnania,
Może ostatni raz mówimy z sobą.
Słodkie wzajemne szczęśliwości fale,
Spłynęły szybko, jak srebrzyste zdroje,
O srogie męki! ach! nieszczęsne żale,
O! jakże ciężko ranią serce moje.
Z tobą już nikną nadzieje, rozkosze,
To tkliwie serce czuje ciężkie zguby,
Oto jedynie tylko niebios proszę,
By dali męstwo i spokojność luby.
Ach! wspomnij mnie, bo ja w twoje progi,
Przyjdę złożyć przyjaźni chęci,
Niechaj ci szczęście sypie kwiat pod nogi,
Bywaj mi zdrowy i miej mnie w pamięci.
1. |
Zbiór Arii |
2. |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.