Ach, witomy, witomy,
tych nasych miłych gości
w tym dniu urocystym,
a i pełnym radości.
Nim złozymy tyn winiec,
co go na ryncach momy,
i o nasych sprawach,
a krótko zaśpiwomy.
A jest ci u nos sołtys,
hodowlom sie zajmuje
i innych zachynco,
som we wszystkim celuje.
Moze troche za mało
GS o nos paminto,
bo minsa, kiełbasy,
ni ma nawet od świnta
A ino pan naczelnik
poważanie nos traktuje,
moze od miesiunca,
jus droge nom buduje.
A my mu pomogomy,
a jak ino mozymy,
co dnia ze świtaniem,
a pospołem stajemy.
Kłaniomy wom sie nisko
dostojni gospodarze,
przyjmijcie tyn winiec,
a od Sitowy w darze.
Odbierzcie go od nos,
a i ustowcie w gminie,
niech nasa Sitowa
a w okolicy słynie.[1]
1. |
Dekowski Jan Piotr, Łuczkowski Jan, Pieśni dożynkowe w Polsce środkowej, Łódź, Łódzki Dom Kultury, 1990, s. 83. |