Zgłoszenie do artykułu: Ale piosenka

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Wiersz niesie głos

A spotyka go Muzyka

Wiersz czyni gest

Jakby do piosenki drzwi odmykał

Idą, i On

Na Jej tony – wiele „ale” ma

Choć Ona ma

Nie bez „ale” (ale) wiele zalet.

Ale tych „ale”!

La-la-la – la-la-la

I dalej

Ależ tu rytm ...

... mazy frazy i wdzięk blina

Ja – mówi Wiersz

– długo w tej piosence nie wytrzymam

Ależ tu rytm ...

... metafory – w słów studzience (i)

Muzyka łka –

–nie pobędę długo w tej piosence

Ale tych „ale”!

La-la-la – la-la-la

I dalej

Ja – mówi Wiersz

– nie układam myśli z sylab

Ciut dużo nut

Żadna myśl w tym rytmie nie wytrzyma

Wiem! Dobrze wiem

Pani ma „muzyczne zdanie” (i)

Ja zdanie mam –

– albo rozum, (chyba) albo taniec

Ale tych „ale”!

La-la-la – la-la-la

I dalej

Pan, Panie Wiersz, szybko załamuje ręce

ja, może też,

z przeproszeniem, jak ten

„jeż w sukience”

Bo, Panie Wiersz

Ja, bez taktu – mało umiem

Jak przyjdzie czas

Oj! Zatańczę (ci ja) i z rozumem

Ale tych „ale”!

La-la-la – la-la-la

I dalej

Wiersz niesie głos

A spotyka go Muzyka

Gust lubi gest

Na Jej tony – wiele „ale” ma

Choć ona ma

Nie bez „ale” (ale) wiele zalet

Ale tych „ale”!

La-la-la – la-la-la

I dalej[1]

Bibliografia