Beł jeden gbureczek(1)
bardzo bogaty,/bis
te ne ne ne bom bom,
bardzo bogaty.
Mieł jedną gąskę
poszed z nią na jarmark,/bis
te ne ne ne bom bom
poszed z nią na jarmark.
Doł on so uszec
suknie cedaczną,/bis
te ne ne ne bom bom,
suknie cedaczną.
A ten winkszy skrawiec,
to je do nogawic,/bis
te ne ne ne bom bom,
to je do nogawic.
A ten miejszy skrawiec,
to je do rękawic,/bis
te ne ne ne bom bom,
to je do rękawic.
A to co tu zbieży(2),
niechle sobie leży,/bis
te ne ne ne bom bom,
niechle sobie leży.[1]
(1) gospodarz
(2) zbywa
1. |
Bielawski Ludwik, Piosenki z Pomorza, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1955, s. 63, 64. |