Widzisz te mgły? te mgły to świat,
Gulistan to ogród róż,
W ogrodzie mówi – strumienie.
Róże? na skronie mówi róże włóż,
Strumienie mówi to cienie.
Kto mówi? mówi – To kilka chwil.
Świat mówi jak lalka znika.
Ach, to nic mówi to tylko tryl.
Kto mówi? Mówi muzyka.
Jeszcze się podnieś, jeszcze się schyl,
Przebiegnij po klawiaturze.
To nic nie znaczy, to tylko tryl,
To tylko z trylów róże.
To są te gaje prawdziwych snów,
Te dłonie i te dotyki,
I to, co wznosi się, i znów, i znów
Plastyczniejące muzyki.
Nie krzycz, nie trzeba już tyle lat...
To wszystko nic nie znaczy....
Widzisz te mgły? te mgły to świat,
A to jest krew twej rozpaczy.
I znowu w górę, i znów, i znów
Wyrastającym trylem:
A może dosyć trylów i słów?
Poczekaj jeszcze chwilę.
Jeszcze chwileczkę małą jak tryl,
Świt także będzie wkrótce.
Słabnij czy mężniej, wątp czy się sil
Śmierć zagra ci na dudce.
Gulistan mówi to ogród róż
W ogrodzie mówi – strumienie.
Róże? na skronie mówi róże włóż,
Strumienie mówi to cienie.
Kto mówi? mówi – To kilka chwil.
Świat mówi jak lalka znika.
Ach, to nic mówi to tylko tryl.
Kto mówi? Mówi muzyka.[1]
1. |
http://www.jerzysatanowski.com/ |