Dlaczego wszyscy ludzie mają zimne twarze
Dlaczego drążą w świetle ciemne korytarze
Dlaczego ciągle muszę biec nad samym skrajem
Dlaczego z mego głosu mało tak zostaje
Krzyczę, krzyczę, krzyczę w niebogłosy!
Aaaaa! Zatykam uszy swe
Smugi w powietrzu i mój bieg
niewidzialny szept
Mój własny krzyk, mój własny krzyk ogłusza mnie
Aaaaa! Zatykam uszy swe
Mój własny krzyk, mój własny krzyk ogłusza mnie
Kim jest ten człowiek, który ciągle za mną idzie
Zamknięte oczy ma i wszystko nimi widzi
Wiem że on wie, że ja się strasznie jego boję
Wiem, że coś mówi, lecz zatkałam uszy swoje
Krzyczę, krzyczę, krzyczę w niebogłosy!
Aaaaa! Czy ktoś zrozumie to
Nie kończy się ten straszny most
I nic się nie tłumaczy wprost
Wszystko ma drugie, trzecie, czwarte, piąte dno
Aaaaa! Czy ktoś zrozumie to
Wszystko ma drugie, trzecie, czwarte, piąte dno
Mówicie o mnie, że szalona, że szalona
Mówicie o mnie, ja to samo krzyczę o was
I swoim krzykiem przez powietrze drążę drogę
Po której wszyscy iść w milczeniu mogą
Krzyczę, krzyczę, krzyczę w niebogłosy!
Aaaaa! Ktoś chwyta, woła stój!
Lecz wiem że już nadchodzi czas
Gdy będzie musiał każdy z Was
Uznać ten krzyk, ten krzyk, ten krzyk z mych niemych ust
Za swój![1]
1. |
https://czerwonytulipan.pl/tworczosc/teksty/krzyk/ |