Lubię ten stary obraz

Zgłoszenie do artykułu: Lubię ten stary obraz

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Jest pejzaż z kryształu, a od gór pędzą konie

Zbroje błyszczą, dzwoni stal

To błędni rycerze są tu...

Jest pejzaż z kryształu, a od gór pędzą konie

Zbroje błyszczą...

Dewiza ich: „W straconej trzeba walczyć sprawie”

Marzeniem żyć ich zdaniem najciekawiej

Potężnym strach, nam zawsze niosą pokrzepienie

I już blisko są, nad miasto kładą się ich cienie

Na tarczach godła i kity pióropuszy...

To jest lepszy świat, który w swoich ramach trwa

Miło spojrzeć nań tak w ciągu dnia

Czasem błyśnie myśl: rzucić wszystko, z nimi iść

Na wędrówkę na odwieczny szlak

Dewizę mieć: „W straconej trzeba walczyć sprawie”

Marzeniem żyć tak przecież najciekawiej

Potężnym strach dać, maluczkim dawać pokrzepienie

Wciąż naprzód iść i nie mieć czasu na zmęczenie

Wyszczerbić miecz, lecz czyste mieć sumienie

To jest lepszy świat, który w swoich ramach trwa

Miło spojrzeć nań tak w ciągu dnia

Czasem błyśnie myśl: rzucić wszystko, z nimi iść

Na wędrówkę na odwieczny szlak

I naprawić świat, i naprawić świat, i naprawić świat będę chciał

I naprawić świat będę chciał

I naprawić świat będę chciał[1]

Bibliografia

1. 

https://www.budkasuflera.pl/lubie-ten-stary-obraz/
Oficjalna strona internetowa zespołu Budka Suflera [odczyt: 23.12.2015].