Dałeś nam Panie po mieczu i berle,
siebie nam dałeś w ofierze.
Czemu jak ślimak z bólu się perlę i stygnę,
i stygnę nietoperzem?
Czemu przed nocą ślepnę jak kwoka,
w czas wojny śmierdzę tchórzem?
Czemu jak paw się pawię na pokaz i piórem,
i piórem się purpurzę?
mmm
i piórem się purpurzę?
Czemu, choć życie dałeś mi wieczne
niż motyl prędzej ginę?
I czemu w podróży, a może w ucieczce jak małpa,
jak małpa robię minę?
I czemu w podróży, a może w ucieczce jak małpa,
jak małpa robię minę?[1]
1. |
http://sewerynkrajewskifundacja.com/nowa/wp-content/uploads/2016/07/menazeria-1.pdf |