Wariant 1
StrzałkaMoja rosadecko,
|: rośnijze mi pryndzy, :|
bede cie podliwać,
wyglundać pinindzy.
Zawse cie uopiele,
|: motyckom okopie :|
i posieje w bruzdach
nasinne konopie.
Jak urośnies duzo,
|: sprzedom ciebie w mieście, :|
pudzies na kapuśniok,
na pierogi w cieście.
Moja rosadecko,
|: ty moja nadziejo, :|
jak sie w głowy wiązes,
uocka mi sie śmiejo.[1]