W pustym szkle, chłodnej mgle –
– Smutny clown i ja,
Na wielkiej scenie śmieszne kukły dwie
I brawa biją nam
Puste sale.
W ciszy snu, w zgiełku słów –
– Smutny clown i ja
I sam już nie wiem, kim jest dubler mój,
Kto z nas tu kogo gra –
– Nie wiem wcale!
Kim pan jest, panie Clown,
Kto twarz ci dał,
Skąd na niej skrzy się łza?
Kim pan jest, panie Clown,
Kto twarz ci dał
Podobną do mnie?...
W oczach szyb jak dwie ćmy –
– Smutny clown i ja
A czas ucieka i z naiwnych kpi,
Bo czas na pamięć zna
Złe nastroje.
Pół na pół – śmiech i ból –
– Smutny clown i ja!
Gra orkiestra, że aż braknie tchu
I znowu śnią się nam
Cudze role...
Kim pan jest, panie Clown,
Kto twarz ci dał,
Skąd na niej skrzy się łza?
Kim pan jest, panie Clown,
Kto twarz ci dał
Podobną do mnie?...[1]
1. |
http://www.teksty.agencja-as.pl/product_info.php?products_id=193&manufacturers_id=29 |
2. |
http://www.teksty.agencja-as.pl/index.php?manufacturers_id=29 |
3. |
https://online.zaiks.org.pl/utwory-muzyczne/81478 |