Panie, pragnienia ludzkich serc
Ty zaspokoisz sam.
Przyjdź Chlebie żywy, Zbawco nasz,
pszeniczny Darze przyjdź.
Jak pasterz woła owce swe
i znają jego głos.
Tak wzywasz nas rodzinę swą,
za Tobą chcemy iść.
Panie, pragnienia ludzkich serc...
Z radością więc śpiewamy Ci
ten dziękczynienia hymn.
Godnymi czynisz dzisiaj nas
niebieski dzielić Chleb.
Panie, pragnienia ludzkich serc...
Ty, Panie dajesz siebie nam,
by naszym życiem być.
Jak braciom służyć, naucz
jak miłością, prawdą żyć.
Panie, pragnienia ludzkich serc...[1]