Pieśń o bębnie

Zgłoszenie do artykułu: Pieśń o bębnie

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Odeszły pasterskie fletnie

złoto niedzielnych trąbek

zielone echa waltornie

i skrzypce także odeszły –

pozostał tylko bęben

i bęben gra nam dalej

odświętny marsz żałobny marsz

proste uczucia idą w takt

na sztywnych nogach dobosz gra

i jedna myśl i słowo jedno

gdy bęben wzywa stromą przepaść

niesiemy kłosy lub nagrobek

co mądry nam wywróży bęben

gdy w skórę bruków bije krok

ten hardy krok co świat przemieni

na pochód i na okrzyk jeden

nareszcie idzie ludzkość cała

nareszcie każdy trafił w krok

cielęca skóra pałki dwie

rozbiły wieże i samotność

i stratowane jest milczenie

i śmierć niestraszna kiedy tłumna

kolumna prochu nad pochodem

rozstąpi się posłuszne morze

zejdziemy nisko do czeluści

do pustych piekieł oraz wyżej

nieba sprawdzamy nieprawdziwość

i wyzwolony od przestrachów

w piasek się zmieni cały pochód

niesiony przez szyderczy wiatr

i tak ostatnie echo przejdzie

po nieposłusznej pleśni ziemi

zostanie tylko bęben bęben

dyktator muzyk rozgromionych[1]

Bibliografia

1. 

http://www.gintrowski.art.pl/
Strona poświęcona życiu i pracy artystycznej Przemysława Gintrowskiego [odczyt: 14.03.2016].