Piosenka moja po świecie chodzi
W lnianej koszuli
I o podwiośniu w borach zawodzi
Ciosem zuzuli...
Ślady jej stopek wiatr cichy zwiewa,
Obmywa rosa,
Kiedy po świecie chodzi i śpiewa
Jasna i bosa.
Piosenka moja z rodu sierota,
Cudzo jej wszędzie...
Chciałaby lecieć, gdzie zorza złota,
Jak te łabędzie...
Jak te łabędzie - puchy rozwiewa
Gdzieś ku jutrzence,
Kiedy po świecie chodzi i śpiewa,
Wznosząca ręce.
Piosenka moja żyje tęsknicą
Jak czarnym chlebem,
Ani ją jasne cuda zachwycą
Pod obcym niebem...
Ku gwiaździe patrzy, co tam omdlewa
Blaski drźącemi,
Kiedy po świecie chodzi i śpiewa
O swojej ziemi![1]
1. |
http://kppg.waw.pl/Strona%202019/song.php?utwor=23698 |