Zgłoszenie do artykułu: Postulat 22

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Przestańcie stale nas przepraszać

I mówić, że błądzicie

Spójrzcie na nasze zmęczone twarze

Szare i zmięte jak nasze życie.

Przestańcie do nas apelować

O godność i dyscyplinę pracy

Wreszcie zacznijcie się zastanawiać

Gdy do nas wołacie Drodzy Rodacy.

Przestańcie wmawiać nam głupotę

Anarchię i brak doświadczenia

Zamiast klajstrować, gdzie popadnie

Od siebie zacznijcie zmieniać.

Przestańcie mówić o wrogości

Do ustroju i sąsiada

Policzcie ile wytwarzamy

A ile możemy innym dawać.

Przestańcie ludzi oszukiwać

Zamykać oczy, chować głowy

Zamieniać godność i kulturę

W olbrzymi sklep monopolowy.

Przestańcie dzielić nas i skłócać

Rozdzielać punkty, przywileje

Przemilczać niewygodne fakty

Fałszować historyczne dzieje.

Przywróćcie wartość wielu słowom

By już nie były pustymi słowami

By żyć z godnością i pracować

Z solidarnością między nami.

Przestańcie ciągle nas przepraszać

I mówić, że błądzicie

Spójrzcie na nasze matki, żony

Szare i zmięte jak nasze życie.[1]

Bibliografia