Zrozum, wreszcie zrozum,
Tyle już za nami,
A my, niby ci sami,
Lecz nasz uśmiech rozwiał się jak dym.
Zrozum, no wreszcie zrozum,
Że nie tak być miało!
Tyle z tego zostało,
Że po prostu z bólu chce się wyć.
Życie na pozór –
– Nasz chleb powszedni,
Dziś tak nam potrzebny,
Gdy żal tamtych dat,
Gdy żal tamtych lat.
Bo jak dalej mamy z tym żyć
I jak uwierzyć,
Że my to wciąż my?...[1]
1. |
http://www.teksty.agencja-as.pl/product_info.php?products_id=611 |
2. |
https://online.zaiks.org.pl/utwory-muzyczne/88030 |