Precz z moich oczu! posłucham od razu!
Precz z mego serca! I serce posłucha,
Precz z mej pamięci! Nie! tego rozkazu
Moja i twoja pamięć nie posłucha,
Moja i twoja pamięć nie posłucha.
Jak cień tym dłuższy, gdy padnie z daleka,
Tym szerzej koło żałobne roztoczy,
Tak moja postać, im dalej ucieka,
Tym grubszym kirem twą pamięć pomroczy,
Tym grubszym kirem twą pamięć pomroczy.
Na każdym miejscu i o każdej dobie,
Gdziem z tobą płakał, gdziem się z tobą bawił,
Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie,
Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił,
Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił.[2]
1. |
|
2. |
Chopin Fryderyk, Mickiewicz Adam, Dwie pieśni, Warszawa, Instytut Fryderyka Chopina, 1949, s. 3–6. |
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.