Przejść do historii

Zgłoszenie do artykułu: Przejść do historii

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Żył kiedyś rzeźbiarz genialny,

Skromny i wielce nieśmiały,

Za sprawą muzy skrzydlatej

Kandydat do wiecznej chwały.

Za sprawą muzy skrzydlatej

Kandydat do wiecznej chwały.

Raz postanowił wyrzeźbić

Pomnik ku chwale kobiety,

Lecz różnych imał się technik –

– Ale bez skutku. Niestety.

Lecz różnych imał się technik –

– Ale bez skutku. Niestety.

Długo z materią się zmagał,

Zmysły w ascezie wciąż ćwiczył,

Aż wpadł na pomysł najprostszy

I zrobił pomnik... dziewicy!

Aż wpadł na pomysł najprostszy

I zrobił pomnik... dziewicy!

Ogromna bryła gliniana

Tkwi na cokole jak święta,

Pod nią zaś napis wykuty,

Napis króciutki: „Nietknięta!”

Pod nią zaś napis wykuty,

Napis króciutki: „Nietknięta!”

Lecz rzeźbiarz, że był genialny,

Rzeźbić w tej glinie chciał dalej

I tak się zawziął paskudnie,

Aż swoje dzieło... rozwalił!

I tak się zawziął paskudnie,

Aż swoje dzieło... lalala!

Nieraz by przejść do historii

Zgoła potrzeba geniusza,

A nieraz tylko wystarczy,

Żeby niczego nie ruszać!

A nieraz tylko wystarczy,

Żeby niczego nie ruszać![1]

Bibliografia

1. 

http://www.teksty.agencja-as.pl/product_info.php?products_id=576&manufacturers_id=93
Baza tekstów Andrzeja Sobczaka [odczyt: 10.02.2017]. Baza nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu.

2. 

http://www.teksty.agencja-as.pl/index.php?manufacturers_id=93&sort=1a&page=2
Baza tekstów Andrzeja Sobczaka [odczyt: 10.02.2017].

3. 

https://online.zaiks.org.pl/utwory-muzyczne/101517
Katalog utworów muzycznych ZAiKS [odczyt: 10.02.2017].