Rozmowa z dziadkiem

Zgłoszenie do artykułu: Rozmowa z dziadkiem

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Zapytałam: kim jestem i dokąd idę

W odpowiedzi usłyszałam

Dałem ci cały świat, półkule obie

I oceanów wielki szmat

Dałem ci rozum w głowie

I osiemdziesiąt do stu lat ludzkiego losu

A ty wybieraj tak czy nie

Czy będziesz słuchać mego głosu.

Dałem ci wszystkie cuda świata

Także te nie odkryte

I gwiazdy co wracają nocą

Choć nikną bladym świtem

Wszystko jest w twojej mocy

Zależne od zrozumienia

Jedna prawda moja jest –

– to sens twego istnienia.

Lecz prawda świętych ksiąg

Nieprosta do zrozumienia

W rozumie twoim cierniem jest

Prowadzi do zwątpienia

I gmatwa proste ścieżki.

Niech cię pokory uczy

Abyś ty sam siebie

Pychą nie zdusił.

Byś rozum doskonalił

I mógł pojąć szybko

Te zer tysiące co stoją

Za zwykłą jedynką.

W dążeniu do światła

Byś szedł prostą drogą

W tym ci i ja i te księgi

Te święte pomogą.

Ostawiam cię samym

Byś jadł owoc życia

I by wciąż cię nęciła

Wielka tajemnica

Co stworzysz to twoje

Gdzie dojdziesz tam będziesz

A syn twój pójdzie dalej

I rozum twój posiędzie.

Dałem ci cały świat, półkule obie

I oceanów wielki szmat

Dałem ci rozum w głowie

I osiemdziesiąt do stu lat

Ludzkiego losu – ...[1]

Bibliografia

1. 

http://www.egeppert.com/dysko/texty1/73.html
Oficjalna strona internetowa Edyty Geppert [odczyt: 23.10.2013].