Gdy naród do boju
wystąpił z orężem
Panowie o czynszach radzili.
Gdy naród zwołał:
„Umrzem lub zwyciężym”,
Panowie w stolicach bawili!
O! cześć wam panowie magnaci,
Za naszą niewolę, kajdany.
O! cześć wam książęta,
hrabiowie, prałaci,
Za kraj nasz krwią bratnią zbryzgany.
Gdy wiara porwała siekiery i kosy,
w siermięgach z województw ruszyła;
Panowie uczone podnosili głosy,
Gadali wymownych słów siła.
O! cześć wam panowie magnaci,
Za naszą niewolę, kajdany.
O! cześć wam książęta,
hrabiowie, prałaci,
Za kraj nasz krwią bratnią zbryzgany.
Armaty pod Skoczkiem zdobywała wiara,
Rękami czarnemi od pługa;
Panowie w stolicy palili cygara,
Radzili o braciach zza Buga.
O! cześć wam panowie magnaci,
Za naszą niewolę, kajdany.
O! cześć wam książęta,
hrabiowie, prałaci,
Za kraj nasz krwią bratnią zbryzgany.
Zadrżyjcie szlachcice!
już naród się poznał,
I wyszedł z pod waszej opieki;
Wam naród wywdzięczy krzywdy,
których doznał,
A lud was już przeklął na wieki.
O! cześć wam panowie magnaci,
Za naszą niewolę, kajdany.
O! cześć wam książęta,
hrabiowie, prałaci,
Za kraj nasz krwią bratnią zbryzgany.[1]
1. |
Czerniawski Tadeusz, Polskie pieśni rewolucyjne, Warszawa, Lublin, Księgarnia Robotnicza, 1920, s. 8, 9. |
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.