Uciekaj moje serce

Zgłoszenie do artykułu: Uciekaj moje serce

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila

Splecione ręce gdzieś na plaży, oczu błysk,

Wysłany w biegu krótki list,

Stokrotka śniegu, dobra myśl –

To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd

I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.

Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach

Kropelka żalu, której winien jesteś ty;

Nieprawda że tak miało być

Że warto w byle pustkę iść –

To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd

I nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów.

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd

I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.

Odloty nagłe i wstydliwe, niezabawne,

Nic nie wiedzący, a zdradzony pies czy miś,

Żałośnie chuda kwiatów kiść,

I nowa złuda, nowa nić –

To wciąż za mało moje serce, żeby żyć.

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd

I nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów.

Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd

I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.[1]

Bibliografia

1. 

http://www.czerwonegitary.pl/
Strona internetowa zespołu Czerwone Gitary [odczyt: 28.05.2015].