Pości Zosia, pości
Całoroczne piątki,
Żeby ułan wrócił
Na Zielone Świątki.
Miną Zosiu, miną
Całoroczne piątki,
Nie powróci ułan
Na Zielone Świątki.
Pości Zosia, pości
Całoroczne środy,
Żeby ułan wrócił
Na zimowe gody.
Miną Zosiu, miną
Całoroczne środy,
Nie powróci ułan
Na zimowe gody.
Pości Zosia rano
Pości Zosia na noc,
Żeby ułan wrócił
Choćby na Wielkanoc.
Nie pość Zosiu z rana,
Nie pość Zosiu na noc,
Nie powróci ułan,
Ani na Wielkanoc.
Ułan już nie żyje,
Ułan śpi spokojnie,
Poległ w obcej ziemi,
Na dalekiej wojnie.
Ale choć nie wróci,
Niech cię to nie smuci,
Kto za swoich zginie,
Tego cześć nie minie.[1]
1. |
Barański, Franciszek, W górę serca!: drugi zbiór pieśni narodowych i patriotycznych. Cz. 2, Słowa, Lwów, Warszawa, Księgarnia Polska, 1920, s. 36. |