Wspomnienie między Tadeuszem a Łagienką w Szwajcaryi

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Pamiętasz o tem, dzielny mój Łagienko

Jak wróg potężny począł walczyć z nami

Gdym na szesnaście z czterema tysiącami

Na waszem czele stanął pod Dubienką

Jam się nie uląkł i wolności dobił

I wstrzymał wrogów z znaczną dla nich stratą

/Los ciebie zbawcą życia mego zrobił

Łagienko powiedz, czyli pomnisz na to/bis

Pamiętasz o tem, gdyśmy do Krakowa

Torując drogę nieprzyjaciół klęską

Za twym przewodem wnieśli broń zwycięską

Garść mężów śmiała, ponieść śmierć gotowa

Rolników bronią były cepy, kosy

Z niemałą jednak wróg porażon stratą

/Leżały trupów nieprzyjaznych stosy

O drogi wodzu czyli pomnisz na to/bis

Pamiętasz o tem, jak pod Szczekociny

Uległy mocy bitne kraju syny

Com wycierpieli przez przyjaciół zwadę

Przez niedostatek, przez niewiernych zdradę

Swego niebaczny za ojczyznę trudu

Nie raz nad nędzą zapłakałem ludu

/On bronił matki, chętnie, choć ze stratą

Łagienko powiedz, czyli pomnisz na to/bis

Pamiętasz wodzu, Maciejowskie błonie

Gdy nam nieszczęsna biła już godzina

Gdy pot śmiertelny okrył twoje skronie

A Polsce wzięto najdroższego syna

Tu koniec Polski, rzekłeś nam w rozpaczy

Nad twoją wszystek kraj nasz płakał stratą

/Twój los narodu smutny koniec znaczy

O wielki wodzu czyli pomnisz na to/bis[1]

Bibliografia