Z tobą obudzić się

Zgłoszenie do artykułu: Z tobą obudzić się

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Strzałka

Idę przez lód, nogi nie chcą mnie słuchać

Kryształowy mróz dookoła

Północ i mgła, obłąkany zły szklarz

We władanie wziął ten świat

Dopala się ostatnia śnieżna róża

Jedyny znak ciepłych stron

Byle do dnia, byle do dnia

Uwierzyć chcę w bordowe winogrona

I w ciało Twe, i Twój głos

Tylko z Tobą chcę obudzić się

Twoje oczy widzieć z bliska

Ręka w rękę z Tobą iść

Gdzie nocy brzeg

Z Tobą chcę obudzić się

Z Tobą dłonie grzać przy ogniskach

Może z oka wymknie się

Lodowy cierń

Idę przez lód, ponad wodą milczenia

Nawet mądry kos nie wie, gdzie słońce

Noc nie ma dna, nocą Ty, nocą ja

Otwieramy się cali, do końca

Szukamy się, jak pogubione dzieci

Łykając łzy, gubiąc szloch

Byle do dnia, byle do dnia

I wierzyć chcę w bordowe winogrona