Złota nadzieja

Zgłoszenie do artykułu: Złota nadzieja

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

W ciechocińskim parku na trawie,

leżało – jak z nieba dar,

porzucone pióro pawie –

puszysty barwny skarb.

Kto opowieść dalej powiedzie

nie płosząc pięknego snu

co się kryje między nami

w powszednim, zwyczajnym dniu...

  Pawie piórko rozświetli

  promień złotej nadziei

  dla każdego, zwykłego człowieka –

    Ono wzywa do marzeń

    ono twarze wygładza,

    bo każdego dobrego coś czeka.

  Zaś piór takich jest więcej

  i nie tylko w piosence –

  w życiu także znaleźć możecie.

    Więc szukajcie dokoła,

    a kto znajdzie – zawoła,

    że mu trochę już lepiej na świecie.

W ciechocińskim parku dziś koncert

jak niegdyś za dawnych lat

muzykują znów w kurorcie

rad temu stary park.

Wiatr w nuty się czasem zaplącze

z gałęzi zagada ptak,

i wszystko już lepsze, prostsze,

i świat już więcej jest wart.[1]

Bibliografia