Nazwisko: |
Młynarski, Wojciech |
Data urodzenia: |
26 marca 1941 |
Miejsce urodzenia: |
Warszawa |
Data śmierci: |
15 marca 2017 |
Miejsce śmierci: |
Warszawa |
Poeta, satyryk, dramaturg, scenarzysta, autor tekstów piosenek i piosenkarz, także kompozytor i reżyser. Absolwent Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie studiów współpracował z kabaretem „Hybrydy”. Jako autor debiutował w nim piosenką Po prostu wyjedź w Bieszczady. W latach 1964–1966 współpracował ze stołecznymi kabaretami „Dreszczowiec” i „U Lopka” oraz z kabaretem „Dudek”, dla którego stworzył repertuar wykonywany przez Wiesława Gołasa, Wiesława Michnikowskiego i Barbarę Rylską. Od końca lat 60. występował z autorskimi recitalami, m.in.: W co się bawić, Szajba, Wieczór liryczny i Róbmy swoje. Prezentował je w kraju i za granicą, m.in. w RFN, Francji, W. Brytanii i we Włoszech oraz w ośrodkach polonijnych USA i Kanady. Współpracuje jako autor z Polskim Radiem, TVP i teatrami muzycznymi.
Jest autorem librett oper Henryk VI na łowach i Kalmora (muz. Karol Kurpiński); librett musicali Cień, Awantura w Recco (muz. Maciej Małecki), Wesołego powszedniego dnia, Nędzy uszczęśliwionej epilog (muz. Jerzy Derfel) oraz Niedopasowani, czyli Goliath i Wieloryb (współautor Krzysztof Dzikowski, muz. Marek Sart); nowego polskiego libretta musicalu Życie paryskie (muz. Jacques Offenbach); polskiego libretta musicalu Jesus Christ Superstar; adaptacji (współautor Henryka Królikowska) i tekstów piosenek musicalu Dyzma (muz. Włodzimierz Korcz), tekstów piosenek do musicali Huśtawka, Fantasics, Chicago i Kabaret; tekstów piosenek do filmów Pieczone gołąbki, Wojna domowa, Koncert na 707 ulic, Stawka większa niż życie, Warszawa-Paryż bez wizy, Droga, Palace Hotel i Słona róża; scenariuszy i tekstów piosenek do TV widowisk muzycznych Butterfly Cha-Cha (muz. Marek Sart), Śpiewy historyczne, Dziewczyny bądźcie dla nas dobre na wiosnę, Tradycyjna składanka, Ściany między ludźmi i Czy czasem tęsknisz; cyklu programów Z kobietą w tytule; scenariuszy teatralnych, estradowych i festiwalowych programów muzycznych Brel, Piosenki Włodzimierza Wysockiego, Hemar – piosenki i wiersze, Ordonka, Cicha woda, Piosenki Jerzego Wasowskiego, Pejzaż bez ciebie i Criminale tango; tłumaczeń tekstów Charles’a Aznavoura, Georges’a Brassensa, Jacques’a Brela, Bułata Okudżawy i Włodzimierza Wysockiego; wierszy i tekstów piosenek wydanych m.in. w zbiorkach poetyckich W co się bawić, Robię swoje, Róbmy swoje, Polska miłość oraz Miłe panie i panowie bardzo mili; wierszy i drobnych utworów literackich drukowanych w prasie literackiej, tygodnikach i dziennikach; tekstów piosenek estradowych m.in. dla Ali-Babek, Michała Bajora, Hanny Banaszak, Ewy Bem, Dwa Plus Jeden, Haliny Frąckowiak, Edyty Geppert, Anny German, Ireny Jarockiej, Kaliny Jędrusik, Krystyny Konarskiej, Haliny Kunickiej, Krzysztofa Krawczyka, Dany Lerskiej, Grażyny Łobaszewskiej, Alicji Majewskiej, Krystyny Prońko, Łucji Prus, Ptaków, Quorum, Maryli Rodowicz, Ireny Santor, Skaldów, Jaremy Stępowskiego, Grażyny Świtały, Zbigniewa Wodeckiego i Andrzeja Zauchy. Jest także kompozytorem piosenek Fruwa twoja marynara, Podchodzą mnie wolne numery, Gdybym ja kiedyś mógł robić to, na co naprawdę zasługuję i Rap po diecie.
Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej odc. 67 (reż. Ryszard Wolański). W 1997 r. obchodził jubileusz 35-lecia pracy artystycznej, uczczony specjalnym programem estradowym Dalej robię swoje.
Jest laureatem:
– wyróżnienia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1963 za Pożegnanie szansonistki i Ulicę Żabią,
– dwóch pierwszych nagród Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1964 za Z kim tak ci będzie źle jak ze mną w kategorii piosenek rozrywkowych i tanecznych oraz za Spaloną ziemię w kategorii piosenek aktorsko-literackich,
– I nagrody Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1965 za Światowe życie i Polską miłość w kategorii piosenek estradowych i kabaretowych,
– nagrody specjalnej za Trochę miejsca oraz nagrody dla najlepszego wykonawcy piosenki studenckiej,
– I nagrody Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1966 za Och, ty w życiu w kategorii piosenek kabaretowych,
– nagrody Przewodniczącego Komitetu do ds. Radia i Telewizji na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1967 za Po prostu jestem i Jesteśmy na wczasach oraz nagrody dziennikarzy za W co się bawić,
– I nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot 1967 za Po prostu jestem,
– nagrody Polskiego Radia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1969 za Czekam tu,
– nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1970 za Ach, co to był za ślub,
– nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1971 za W Polskę idziemy, drodzy panowie,
– nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za Tango retro oraz nagrody publiczności na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1975,
– II nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1977 za Kocham się w poecie,
– II nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1978 za Gram w kiepskiej sztuce,
– nagrody Studia Gama na na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1979 za Żyj kolorowo,
– II nagrody w koncercie Premiery na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1980 za Jeszcze się tam żagiel bieli,
– „Srebrnej Liry” na festiwalu w Bratysławie (Czechosłowacja) w 1984 r.,
– wyróżnienia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1985 za Dla nowej miłości,
– I nagrody w koncercie Premiery na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1986 za Odkryjemy miłość nieznaną oraz wyróżnienia za Gram o wszystko,
– II nagrody w koncercie Premiery na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1987 za Marsz samotnych kobiet oraz nagrody Przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu za wybitną twórczość literacką i jej prezentację na festiwalach opolskich,
– nagrody dziennikarzy na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1988 za współtworzenie tradycji festiwalu,
– wyróżnienia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 1991 za Moją cierpliwość,
– nagrody Programu III Polskiego Radia im. Mateusza Święcickiego w 1993 r.,
– Nagrody Artystycznej Polskiej Estrady „Prometeusz” w 1994 r. za wybitne osiągnięcia w sztuce estradowej,
– „Superwiktora” w 1997 r,
– Grand Prix i „Diamentowy Mikrofon” na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 2008.
Jego życiu i twórczości poświęcone są książki Wojciech Młynarski, Moje ulubione drzewo czyli Młynarski obowiązkowo, wydana przez Znak w 2007 r. i Dariusz Michalski, Dookoła Wojtek – opowieść o Wojciechu Młynarskim, wydana przez Prószyński i S-ka w 2008 r[1].
W styczniu 2017 r. do sklepów trafiła jego książka Od oddechu do oddechu, będąca autorskim wyborem jego wierszy i piosenek[2].
1. |
|
2. |
http://kultura.gazeta.pl/kultura/7,114526,21265584,wojciech-mlynarski-legenda-polskiej-piosenki-i-kabaretu.html |