Kompozytor, pianista i aranżer. Studiował na wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Gdańskiej. Absolwent Wydziału Zarządzania i Organizacji Przemysłu Politechniki Warszawskiej oraz Wydziału Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. W dzieciństwie uczył się gry na fortepianie. Naukę kontynuował później w szkołach muzycznych w Starogardzie Gdańskim i w Gdańsku. W czasie studiów współpracował z teatrzykiem studenckim „Bim-Bom”, dla którego komponował piosenki i ilustracje muzyczne. W 1955 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie kontynuował studia politechniczne.

W latach 1955–1962 współpracował jako kompozytor i pianista z Studenckim Teatrem Satyryków. Pisał dla tej sceny piosenki, m.in. Piosenka o Kolchidzie, Do widzenia, Ziemio, Strażacki walc i Nie wrócę na Itakę, oraz ilustracje muzyczne do przedstawień Ten, który mówi „tak” i ten, który mówi „nie” (współautor Marek Lusztig, reż. Konrad Swinarski), Szopa betlejemska i Wieża malowana (reż. Jerzy Markuszewski).W latach 1964–1966 był kierownikiem muzycznym Teatru Komedia w Warszawie. W latach 1969–1975 wykładał na Wydziale Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej.

Kompozytor muzyki symfonicznej, m.in. Trzy miniatury na orkiestrę, Trzy bajki kaszubskie na orkiestrę i Symfonia 1976; muzyki kameralnej, m.in. suity Wieża malowana na flet, klarnet i fagot, Epigramaty dla 12 wykonawców i Bajki na kwintet dęty; ilustracji muzycznych i muzyki do ponad pięćdziesięciu spektakli teatralnych i telewizyjnych, scenicznych i telewizyjnych widowisk muzycznych i poetyckich, programów dla dzieci, m.in. do operetki Ostatni romans księcia Valentino (współautor Adam Markiewicz, libretto T. Chrzanowski), muzycznych widowisk TV Gdzie diabeł nie może, czyli czerwone buciki (libretto Edward Fiszer) i Pieśń świętojańska o Sobótce oraz do musicalu dla dzieci Księcia i żebraka wg Marka Twaina; ilustracji muzycznych i muzyki do około dwustu słuchowisk radiowych i audycji dla dzieci; muzyki do filmów fabularnych Przygoda noworoczna, Troje i las (reż. Stanisław Wohl) i Zakochani są między nami (reż. Jan Rutkiewicz); muzyki do filmów TV Kopernik i Sąsiedzi (reż. Marian Kubera), muzyki do filmów krótkometrażowych Kapelusz (reż. Janusz Majewski) i Szkic do portretu dowódcy (reż. Andrzej Żmijewski); licznych utworów fortepianowych i wokalno-instrumentalnych; pieśni solowych i chóralnych; piosenek m.in. dla Ali-Babek, Kwartetu Warszawskiego, Jerzego Michotka, Łucji Prus, Sławy Przybylskiej, Joanny Rawik, Hanny Rek, Ireny Santor, Skaldów i Violetty Villas oraz dla dzieci.

Otrzymał wiele nagród i wyróżnień w konkursach kompozytorskich, m.in.:

– nagrodę specjalną Prix Bratysława w 1973 r.,

– II nagrodę w 1974 r. i I nagrodę w 1988 r. w konkursach im. Karola Szymanowskiego,

– I nagrodę w konkursie im. Grzegorza Fitelberga w 1976 r.,

– I nagrodę w konkursie im. Jana Maklakiewicza w 1982 r.,

– dwie II nagrody w 1982 i 1987 r. w konkursie Związku Kompozytorów Polskich,

– I nagrodę w konkursie im. Gwidona z Arezzo w 1984 r,

– nagrody Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci w 1979 r.,

– nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za twórczość kompozytorską dla radia w 1986 r.,

– nagrody Ministra Kultury i Sztuki I stopnia w 1989 r.,

Jest także laureatem nagród i wyróżnień za piosenki w konkursach radiowych i na festiwalach, m.in. III nagrody za Jak na Paryż i wyróżnienia za Kochajmy staruszki na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’65.

Od 1960 r. był członek Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Od 1984 r. zasiadał w jego władzach, piastując różne stanowiska (wiceprzewodniczący i przewodniczący Zarządu, przewodniczący Rady, przewodniczący Zarządu Funduszu Popierania Twórczości). W 2016 r. otrzymał członkostwo honorowe ZAiKS-u. W latach 1995–1998 dyrektor Programu 2 Polskiego Radia, członek Rady Programowej Polskiego Radia, której przewodniczył w latach 2010–2013. W latach 1999–2012 pełnił funkcję zastępcy dyrektora naczelnego i artystycznego Warszawskiej Opery Kameralnej.

Odznaczony:
• nagrodą Honorowego Wielkiego Splendora Teatru Polskiego Radia za całokształt twórczości w 2005 r.;
• Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski w 2011 r.;
• Złotym Krzyżem Zasługi w 1974 r.
• i inne^{[1], [2]}.