Nazwisko: |
Macnez, Umberto |
Data urodzenia: |
1870 |
Miejsce urodzenia: |
Bari |
Śpiewak. Artysta „La Scali” w Mediolanie. Przed I wojną światową śpiewał w Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Do Warszawy przybył około 1927 r. z grupą włoskich artystów.
Od 1929 r. występował w Operze Warszawskiej; dyrekcja Teatru Wielkiego zaproponowała mu wówczas prowadzenie szkoły śpiewu. Objął jej kierownictwo i na tym stanowisku pozostawał do wybuchu II wojny światowej.
Początkowo jego nagrania ukazywały się w Polsce na płytach „Syreny Record” tłoczonych z importowanych matryc. Później – już w Warszawie – nagrał z akompaniamentem Ludwika Ursteina serię płyt z utworami z oper, w których występował.
W latach trzydziestych śpiewał w teatrach rewiowych, m.in. w 1932 r. w „Qui pro Quo”, ponadto w Dolinie Szwajcarskiej na koncertach z orkiestrą symfoniczną Aleksandra Sielskiego.
Opuścił Warszawę we wrześniu 1939 r. wraz z pracownikami ewakuowanej ambasady włoskiej. Powrócił do Bari i tam zmarł niedługo po zakończeniu II wojny światowej[1].