Pacyfikacja Kitowa

Zgłoszenie do artykułu: Pacyfikacja Kitowa

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Pacyfikacja Kitowa

Autor słów:

nieznany

Autor muzyki:

nieznany

Informacje

Tekst został nadesłany przez Sabinę Semków w ramach konkursu zorganizowanego staraniem Zarządu Głównego Związku Młodzieży Wiejskiej oraz redakcji tygodnika „Nowa Wieś”. Pieśń jest oparta na zdarzeniu prawdziwym. Do wioski Kitów przyjechało czterdziestu uzbrojonych hitlerowców. Zagnali na plac wszystkich mieszkańców, najwięcej kobiet i dzieci, i wszystkich wystrzelali. Leżą teraz we wspólnej mogile. Było to w grudniu 1943 r., w Lubelskiem. Śpiewano ją w okolicy Kitowa w czasie okupacji hitlerowskiej.

Wersje melodyczne utworu jedynie w szczegółach różnią się od oryginalnej melodii. W repertuarze ludowym melodia ta służy pieśni pt. Od ślubu jechali w paradnej karecie. Na identyczną melodię śpiewana była po klęsce Napoleona pod Moskwą pieśń pt. Po długiej niewoli dwaj starzy żołnierze wracali do ojców swych ziemi[1].

Bibliografia