Nazwisko: |
Polińska-Lewicka, Matylda |
Data urodzenia: |
23 stycznia 1881 |
Miejsce urodzenia: |
Lwów |
Data śmierci: |
17 listopada 1968 |
Miejsce śmierci: |
Valleyfield (Kanada) |
Śpiewaczka. Uczęszczała do gimnazjum we Lwowie, naukę śpiewu pobierała u Władysława Bogdańskiego, następnie wyjechała do Drezna, gdzie studiowała w szkole prowadzonej przez Adelinę i Augusta Paschalis-Souvestre’ów. Studia kontynuowała w Mediolanie, gdzie w latach 1908–1909 jej nauczycielem był G. Scarneo. Debiutowała w Stanach Zjednoczonych – 1 listopada 1909 r. wystąpiła w Grand Opera House w Bostonie w partii Musetty w Cyganerii Giacomo Puccini’ego.
W 1910 r. powróciła do Lwowa i została solistką opery w Teatrze Miejskim. W sezonie 1912/1913 była solistką Volksoper w Wiedniu a w kolejnym śpiewała w Neue Oper w Hamburgu. Od wiosny 1913 r. występowała w Krakowie, zaś w grudniu 1914 r. zaangażowano ją do Teatru Wielkiego w Warszawie. Śpiewała tam do 1931 r. święcąc wielkie tryumfy w takich operach, jak: Aida i Otello Giuseppe Verdi’ego, Halka Stanisława Moniuszki, Cyganeria, Tosca i Madame Butterfly Giacomo Puccini’ego. Gościnnie śpiewała w Krakowie, Katowicach, Poznaniu, Lwowie.
Po odejściu z Opery zajęła się pracą pedagogiczną. Okupację hitlerowską i powstanie 1944 r. przeżyła w Warszawie. W latach 1945–1947 uczyła w Szkole Muzycznej im. Karola Kurpińskiego, zaś od 1947 do 1951 r. – w Szkole Muzycznej im. Mieczysława Karłowicza. W 1964 r. wyjechała do Kanady.
Była jedną z największych polskich śpiewaczek operowych. Jej głos oceniany był przez krytykę jako jeden z najpiękniejszych głosów operowych świata; podkreślano zarówno jego piękną barwę, jak i muzykalność artystki, liryzm i ekspresję wykonań, wreszcie kulturę muzyczną. Najlepsze kreacje artystyczne stworzyła interpretując dzieła wagnerowskie, lecz powszechnie uważano ją za najlepszą odtwórczynię głównej partii Halki. Doskonałe były jej występy w duetach, zwłaszcza z Ignacym Dygasem bądź Stanisławem Gruszczyńskim. Ogółem śpiewała partie sopranowe w około 40 operach. W 1929 r. wzięła udział w kompletnym nagraniu Halki w „Syrenie Record”, tworząc jedną z najbardziej wartościowych kreacji wokalnych, utrwalonych na polskich płytach gramofonowych przed II wojną światową[1].