Polińska-Lewicka, Matylda

Zgłoszenie do artykułu: Polińska-Lewicka, Matylda

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Polińska-Lewicka, Matylda

Data urodzenia:

23 stycznia 1881

Miejsce urodzenia:

Lwów

Data śmierci:

17 listopada 1968

Miejsce śmierci:

Valleyfield (Kanada)

Informacje

Śpiewaczka. Uczęszczała do gimnazjum we Lwowie, naukę śpiewu pobierała u Władysława Bogdańskiego, następnie wyjechała do Drezna, gdzie studiowała w szkole prowadzonej przez Adelinę i Augusta Paschalis-Souvestre’ów. Studia kontynuowała w Mediolanie, gdzie w latach 1908–1909 jej nauczycielem był G. Scarneo. Debiutowała w Stanach Zjednoczonych – 1 listopada 1909 r. wystąpiła w Grand Opera House w Bostonie w partii Musetty w Cyganerii Giacomo Puccini’ego.

W 1910 r. powróciła do Lwowa i została solistką opery w Teatrze Miejskim. W sezonie 1912/1913 była solistką Volksoper w Wiedniu a w kolejnym śpiewała w Neue Oper w Hamburgu. Od wiosny 1913 r. występowała w Krakowie, zaś w grudniu 1914 r. zaangażowano ją do Teatru Wielkiego w Warszawie. Śpiewała tam do 1931 r. święcąc wielkie tryumfy w takich operach, jak: AidaOtello Giuseppe Verdi’ego, Halka Stanisława Moniuszki, Cyganeria, ToscaMadame Butterfly Giacomo Puccini’ego. Gościnnie śpiewała w Krakowie, Katowicach, Poznaniu, Lwowie.

Po odejściu z Opery zajęła się pracą pedagogiczną. Okupację hitlerowską i powstanie 1944 r. przeżyła w Warszawie. W latach 1945–1947 uczyła w Szkole Muzycznej im. Karola Kurpińskiego, zaś od 1947 do 1951 r. – w Szkole Muzycznej im. Mieczysława Karłowicza. W 1964 r. wyjechała do Kanady.

Była jedną z największych polskich śpiewaczek operowych. Jej głos oceniany był przez krytykę jako jeden z najpiękniejszych głosów operowych świata; podkreślano zarówno jego piękną barwę, jak i muzykalność artystki, liryzm i ekspresję wykonań, wreszcie kulturę muzyczną. Najlepsze kreacje artystyczne stworzyła interpretując dzieła wagnerowskie, lecz powszechnie uważano ją za najlepszą odtwórczynię głównej partii Halki. Doskonałe były jej występy w duetach, zwłaszcza z Ignacym Dygasem bądź Stanisławem Gruszczyńskim. Ogółem śpiewała partie sopranowe w około 40 operach. W 1929 r. wzięła udział w kompletnym nagraniu Halki w „Syrenie Record”, tworząc jedną z najbardziej wartościowych kreacji wokalnych, utrwalonych na polskich płytach gramofonowych przed II wojną światową[1].

Bibliografia