Ratold, Stanisław Antoni

Zgłoszenie do artykułu: Ratold, Stanisław Antoni

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Ratold, Stanisław Antoni

Właściwie:

Sulima-Zadarnowski, Stanisław

Pseudonim:

Merliński

Data urodzenia:

13 listopada 1893

Miejsce urodzenia:

Warszawa

Data śmierci:

9 lipca 1926

Miejsce śmierci:

Warszawa

Informacje

Piosenkarz kabaretowy i estradowy, autor tekstów. Studiował na Politechnice Warszawskiej[1].

Po raz pierwszy pojawił się na scenie w 1915 r. w warszawskim teatrzyku „Chochoł”. Szybko zdobył sympatię publiczności. Dokonał wówczas pierwszych nagrań płytowych dla wytwórni „Venus” i w „International Concert Record” pod pseudonimem Zdzisław Sokoła. Niedługo potem zaangażowała go po raz pierwszy „Syrena Record”. Na jej płytach nagrał wiele pozycji ze swego repertuaru a także piosenki wojskowe, legionowe, romanse itp. Dokonał np. najwcześniejszego nagrania Pierwszej Brygady.

Od 1917 r. występował w kabarecie „Czarny Kot”, następnie w latach 1918–1921 w „Mirażu”. W 1920 r. grał gościnnie w teatrach kabaretowych Lwowa. Od 1921 r. grał kolejno w teatrach warszawskich: „Qui pro Quo”, „Stańczyk”, „Olimpia”, „Eldorado”.

Pisał teksty wykonywanych przez siebie utworów (romanse, piosenki, przeboje kabaretowe), a także przygotowywał i prowadził konferansjerkę. Występował czasem jako Stanisław Sulima-Zadarnowski. Był gwiazdorem warszawskich kabaretów w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości[2]. Zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w Warszawie (utopił się w Wiśle)[1].

Bibliografia