Relidzyński, Józef

Zgłoszenie do artykułu: Relidzyński, Józef

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Relidzyński, Józef

Data urodzenia:

1886

Miejsce urodzenia:

Kielce

Data śmierci:

1964

Miejsce śmierci:

Dartford (Wielka Brytania)

Informacje

Poeta, dziennikarz, prozaik, scenarzysta filmowy, żołnierz i urzędnik państwowy. Studiował we Frankfurcie nad Menem oraz na uniwersytetach w Krakowie i Lwowie. Od sierpnia 1914 r. walczył w Legionach Polskich. Należał do 6, 4 i 3 pp Legionów Polskich. Mianowano go podporucznikiem 20 sierpnia 1915 r. (po bitwie pod Jastkowem). Został internowany w Bieniaminowie. Następnie objął stanowisko sekretarza delegacji do rokowań pokojowych w Mińsku[1]. W okresie międzywojennym pracował w Ministerstwie Spraw Wojskowych, redagował czasopisma „Lot Polski” i „Teatr”, był także sekretarzem literackim Teatru Polskiego w Warszawie[2]. Po wybuchu II wojny światowej internowano go w ZSRR. Należał do armii gen. Władysława Andersa. Po wojnie przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Ogłosił m.in. Wieją wiosenne wiatry (1916), Laury i ciernie (1917)[1].

Bibliografia