Nazwisko: |
Wraga, Roman |
Data urodzenia: |
1885 |
Data śmierci: |
1942 |
Miejsce śmierci: |
Warszawa |
Śpiewak, pieśniarz. W 1922 r. pojawił się na scenie Teatru Polskiego w Katowicach. W następnym sezonie występował w Teatrze Wielkim w Wilnie. Od 1924 r. do 1935 r. śpiewał nieprzerwanie na deskach Opery w Teatrze Wielkim w Warszawie (debiutował 31 grudnia 1924 r. w partii Zbigniewa w Strasznym Dworze Stanisława Moniuszki). Wziął udział w nagraniach Halki dla „Syreny Record” w 1929 r. Do wybuchu II wojny światowej był stałym członkiem zespołu Opery w Teatrze Wielkim we Lwowie (od 1935 do 1937 r. pełnił funkcję kierownika Opery). Gościnnie występował w teatrach w kraju i za granicą – w 1925 r. w Krakowie, w 1926 – w Łodzi, w 1932 r. – w Belgradzie i Zagrzebiu.
W dorobku miał partie barytonowe i basowe m.in. w Halce (jako Stolnik) i Hrabinie (jako Chorąży) Stanisława Moniuszki, w Fauście Charles‘a Gounoda (Mefisto), Żydówce Jaquesa Halévy‘ego (Kardynał), Tosce Giacomo Puccini‘ego (Scarpio), Don Carlosie Giuseppe Verdiego (Filip II), Borysie Godunowie Modesta Musorgskiego (partia tytułowa). Podczas okupacji hitlerowskiej przebywał w Warszawie i śpiewał w „Teatrze Miasta Warszawy” (1940–1942)[1].