Wraga, Roman

Zgłoszenie do artykułu: Wraga, Roman

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Wraga, Roman

Data urodzenia:

1885

Data śmierci:

1942

Miejsce śmierci:

Warszawa

Informacje

Śpiewak, pieśniarz. W 1922 r. pojawił się na scenie Teatru Polskiego w Katowicach. W następnym sezonie występował w Teatrze Wielkim w Wilnie. Od 1924 r. do 1935 r. śpiewał nieprzerwanie na deskach Opery w Teatrze Wielkim w Warszawie (debiutował 31 grudnia 1924 r. w partii Zbigniewa w Strasznym Dworze Stanisława Moniuszki). Wziął udział w nagraniach Halki dla „Syreny Record” w 1929 r. Do wybuchu II wojny światowej był stałym członkiem zespołu Opery w Teatrze Wielkim we Lwowie (od 1935 do 1937 r. pełnił funkcję kierownika Opery). Gościnnie występował w teatrach w kraju i za granicą – w 1925 r. w Krakowie, w 1926 – w Łodzi, w 1932 r. – w Belgradzie i Zagrzebiu.

W dorobku miał partie barytonowe i basowe m.in. w Halce (jako Stolnik) i Hrabinie (jako Chorąży) Stanisława Moniuszki, w Fauście Charles‘a Gounoda (Mefisto), Żydówce Jaquesa Halévy‘ego (Kardynał), Tosce Giacomo Puccini‘ego (Scarpio), Don Carlosie Giuseppe Verdiego (Filip II), Borysie Godunowie Modesta Musorgskiego (partia tytułowa). Podczas okupacji hitlerowskiej przebywał w Warszawie i śpiewał w „Teatrze Miasta Warszawy” (1940–1942)[1].

Bibliografia