Zbójnik zabija żonę

Zgłoszenie do artykułu: Zbójnik zabija żonę

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Zbójnik zabija żonę

Klasyfikacja:

pieśń ludowa

Informacje

Pieśń tę zapisał Seweryn Goszczyński w czasie swej podróży po Podhalu w 1832 r. Poeta dodaje do niej krótki komentarz estetyczny: „Jest to, moim zdaniem, jedna z najpiękniejszych pieśni pomiędzy pieśniami ludu. Niewoląca prostotą, rozdzierająca głębokim czuciem, okropna całą osnową, nie przedstawia mi żadnego braku, żadnej skazy; jest wykończona w każdym szczególe również jak w całości, z tą sztuką, której tajemnicę lud tylko posiada w swoim czuciu otwartym, w swoim umyśle prostym, dlatego jasnym – do której zdolny jest tylko język ludu, pokorny, niestrojny, ale zwięzły, mianujący wszystko właściwym imieniem. Jest to jedna z tych pieśni, które za wzór brać powinniśmy, i dobrze się ich uczyć, kiedy chcemy wprowadzić prawdę i w duchu i w formie do naszej poezji”.

Jest to jedna z najobszerniejszych pieśni o temacie balladowym, wykonywana przez górali karpackich. Powstała ona niewątpliwie w górach. Krótkie i zniekształcone warianty lub tylko fragmenty możemy spotkać także na nizinach. Tekst został przytoczony z zachowaniem pewnych zewnętrznych właściwości fonetycznych. Widać tu wyraźny słowacki wpływ w fonetyce i słownictwie[1].

Bibliografia