Wokalista, gitarzysta i harmonijkarz. W dzieciństwie uczył się gry na skrzypcach. Samodzielnie opanował grę na harmonijce ustnej. W końcu lat 60-tych grał z amatorskim zespołem Silesian Blues Band (SBB). W 1971 r. związał się na krótko z krakowską grupą bluesową Hall. W 1973 r. utworzył własny zespół Apokalipsa z Maciejem Radziejewskim – g., Krystianem Wilczkiem – bg., voc., Markiem Surzynem – dr. W 1975 r. do Apokalipsy dołączyli Jan Borysewicz – g., drugi perkusista Andrzej Drybul i Rafał Rękosiewicz – org. W tym składzie powstały pierwsze nagrania radiowe.

W 1977 r. utworzył kolejny zespół Irjan, początkowo duet, później trio, z którym wystąpił na krajowych imprezach bluesowych w Sopocie, Poznaniu i Białymstoku. W latach 1978–1980 koncertował w lokalach i klubach w RFN oraz w ośrodkach polonijnych Kanady i USA. Po powrocie do kraju prowadził Dudek Blues Band i Blues Session Ireneusza Dudka, z którymi występował w latach 1982–1983 na festiwalu Rawa Blues w Katowicach.

W latach 1984–1986 jako rockandrollowy wokalista Shakin’ Dudi zyskał popularność piosenkami Och, Ziuta, Zastanów się co robisz, To ty słodka i Au sza la la la. Ta ostatnia wygrała w plebiscycie publiczności na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’85. Kontynuacją stylistyki Shakin’ Dudiego była utworzona w 1986 r. grupa The Dudi’s. Równocześnie prowadził, tworzone z okazji kolejnych festiwali Rawa Blues, zespoły Big Blues Band, Big Band Boogie i Trio Dudek-Błędowski-Gembalski. Od 1981 r. jest organizatorem i kierownikiem artystycznym Rawy Blues, która w 1992 r. stała się imprezą międzynarodową.

W latach 1988–1993 mieszkał w Amsterdamie (Holandia). Jest laureatem nagrody Programu III Polskiego Radia im. Marii Jurkowskiej w 1996 r. O jego życiu i twórczości opowiada książka Marcina Babko pt. Ziuta Blues : Irek Dudek, wydana przez In Rock w 2008 r. oraz hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 136 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego)^[1].