Ligocki, Edward

Zgłoszenie do artykułu: Ligocki, Edward

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Ligocki, Edward

Data urodzenia:

1887

Miejsce urodzenia:

Tucza (koło Berdyczowa)

Data śmierci:

1966

Informacje

Był uczniem gimnazjum w Kijowie, a następnie studentem Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz uniwersytetów w Lozannie, Fryburgu i Paryżu (Sorbona). W latach 1916–1918 pełnił funkcję attaché (urzędnik dyplomatyczny będący specjalistą w określonej dziedzinie) Misji Polskiej. Od 1916 r. przebywał w Bernie, gdzie pracował w Centralnym Biurze Prasowym, które było podległe Naczelnemu Komitetowi Narodowemu. W 1918 r. objął posadę sekretarza poselstwa polskiego w Bernie i kierował biurem propagandy wojska gen. Hallera. Uzyskał status emigranta politycznego we Francji, a po wybuchu wojny współorganizował tam armię polską. Po przeniesieniu ośrodka formowania armii polskiej do Wielkiej Brytanii był pracownikiem departamentu propagandy i oświaty. Otrzymał stopień docenta, a następnie profesora nadzwyczajnego. Wykładał literaturę polską na Uniwersytecie w St. Andrews w Szkocji. Po 1945 r. osiedlił się a stałe w kraju. Publikował swoje utwory w wydawnictwach zbiorowych, czasopismach, gazetach. Do najbardziej znanych należą m. in. Tryumfatorzy (1920) oraz Ognie Werony. Poezje (1919).

Bibliografia