 
    | Nazwisko: | Lubicz-Zahorski, Bolesław | 
| Pseudonim: | Lubicz | 
| Data urodzenia: | 1887 | 
| Miejsce urodzenia: | Teklomir (koło Wiszniewa) | 
| Data śmierci: | 1922 | 
Działacz niepodległościowy, członek Organizacji Bojowej PPS, publicysta, poeta, bibliotekarz. Studiował na Politechnice Warszawskiej. Został skazany na katorgę syberyjską. Był redaktorem „Łodzianina”. Należał do 1 pułku ułanów Beliny. Od 1918 r. walczył w szeregach Wojska Polskiego. Uczestniczył w wyprawie wileńskiej. Następnie pracował jako kierownik Oddziału Informatyczno-Politycznego przy dowództwie Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W latach 1919–1920 był zastępcą naczelnika oddziału werbunkowego Wojska Polskiego w Mińsku. Brał udział w misji wojskowej na Łotwie. Od 1921 r. objął stanowisko kierownika sekcji wydawnictw periodycznych Biblioteki Publicznej w Warszawie. Zginął w nieszczęśliwym wypadku. Wydał m.in. Pobojowisko (1917), Wiersze Piłsudczyka (1919–1920?)[1].
